سال تحصیلی جدید را در حالی آغاز کردیم که وزیر تازه نفس آموزش و پرورش قولهای مساعدی مبنی بر رسیدگی به وضعیت آموزش و پرورش و عقب ماندگی های تحصیلی و فرسودگی مدارس و … را داد . البته ناگفته نماند که تمامی مدیران و مسئولان اجرایی در روز معارفه و ارائه روزمه کاری خود حرفهای شیک و مجلسی می زنند تا شنونده را سرذوق آورند . اما آنچه که در عمل می بینیم چیزی غیر از واقعیت های تلخ و درداوری است که در استانهای محروم و جنوبی کشور مشاهده می شود . این روزها دمای هوا دراستانهای جنوبی بنابه شرایط اب و هوایی حدود ۳۸-۳۵درجه سانتی گراد دربعضی نقاط توام با شرجی و رطوبت بالای هواست . شرایطی که هر فردی را کلافه کرده و دیگر حوصله ای برای تمرکز بر مباحث مهم باقی نمی گذارد اما می بینیم که در هرمزگان هنوز مدارس کپری برچیده نشده و دانش آموزان و معلمان دراین فضاهای به اصطلاح آموزشی مشغول تحصیل و تدریس مباحث علمی آموزشی برای آینده سازان کشور هستند.
علیرغم وعده های داده شده و اعتبارات ملی و استانی که هرساله از مرکز به استانها رد و بدل می شود می بینیم که اوضاع مدارس و سیستم آموزشی در کشور مساعد نیست وبه نوعی روبه موت است ؛ در کجای دنیا دانش اموزان تازه نفس و لبریز از شوق و ذوق مدرسه درابتدای سال تحصیلی در فضاهای خاکی و گرم و آلوده درس می خوانند که در کشور ما و دراستان های جنوبی شاهد چنین صحنه های دردناکی هستیم . همین گونه که مردم در سراسر کشور این تصاویر را می بینند و نظر می دهند قطعا مدیران آموزشی کشور و استان هم می بینند اما حس مسئولیت پذیری و تعهد شاید در وجود شان هنوز بیدار نشده ویا حب میز و مدیریت آنچنان آنهارا از روزمرگیهای آموزشی غافل کرده که فقط اتاق کار شیک و میز و صندلی های چرمی گرانقیمت اتاق کارشان را می بینند و چند ارباب رجوع شیک و اتوکشیده و هرگز به نقاط دوردست و محروم نمی روندتا یک روز را با دانش آموزان روستایی در کپرها در سرما و گرما سر کنند ودرد ورنج آموزش بدوی را حس کنند.
بسیاری از معلمان که بناچار روزانه مسافتهای ۳-۴ساعته را برای رسیدن به محل خدمت خود طی می کنند از وضعیت تردد در جاده های ناایمن و غیراستاندارد گلایه مندند . چندی پیش شاهد بودیم در یکی از مسیر های تردد روزانه معلمان بعلت برخورد خودروهای قاچاق سوخت به پرایدی که حامل ۴ معلم بود این عزیزان جان خودرا در مسیر خدمت رسانی از دست دادند و اب هم از اب تکان نخورد . هنوز فاجعه دردناک مرگ دانش آموزان نخبه در مسیر داراب را فراموش نکرده ایم و واژگونی نیسانهایی که سرویس مدارس در روستاهای بشاگرد هستند و دهها مورد دیگر که شاید صدها بار رسانه ای شده و در فضاهای مجازی دست به دست می شود و مسئولان آموزشی کشور و استان هم همیشه بنای تکذیب کردن و صدور جوابیه را دارند نه دغدغه گشایش مشکل و ارائه راه حل و درمان این درد کهنه و زخمی بر پیکره سیستم آموزشی کشور .
براستی چه زمانی قراراست مشکلات سیستم آموزشی ما حل شود و بساط مدارس کپری برچیده شود؟ امروز و امسال نه شاید وقتی دیگر !
انتهای پیام /
