غلامحسین عطایی/دلواپس منافع «خود»، نه «مردم»

سلفی گرفتن نمایندگان مجلس شورای اسلامی چنان دلواپسان منافع خود را به وجد و پایکوبی کشاند که منافع ملی را مانند همیشه فراموش کردند.
برای اولین بار پس از انقلاب بود که بیش از یکصد نماینده از کشورهای خارج و در سطوح مختلف در مراسم تحلیف رییس جمهور شرکت کردند و این اتفاق با حضور رییس اتحادیه اروپا از جنبه ویژه ای نیز برخوردار شد چرا که حامل پیام صریحی به دنیا و به طور اخص، به آمریکا و ترامپ بود و این تبریک ارزشمندی برای انتخاب مردم ایران به شمار می آمد که انتخاب و حاکمیت ملی ایران را با حضور خود به رسمیت می شناختند.
اما از آنجا که دلواپسان، «دیگرانی» دارند که از ایران و منافع ایران مهم تر است و آماده اند در هر شرایطی برای دلخوشی آن، بلوا درست کنند، این موفقیت را برنتافتند و سلفی گرفتن چند نماینده با رئیس اتحادیه اروپا را بهانه ای جدید قرار دادند تا سراسر چنین دستاورد مهمی را به تمسخر بگیرند.
آنان پیش از این نیز رفتارهای ضد منافع ملی را به نمایش گذاشته اند؛ آن زمان که عربستان در پی دیپلماسی فعال ایران می رفت تا در انزوا قرار گرفته و به اصطلاح، در گوشه رینگ سیاست،در برابردفاعیات منطقی و بین الملل پسند ایران گریزگاهی نداشته و با کمی زمان بیشتر، می رفت تا پوزش عربستان از بد عهدی اش، دربرابر جهانیان رسانه ای شود، سفارت عربستان را به آتش کشیدند تا عربستان بازی باخته اش را با بردی شیرین معاوضه کند و با بهره بردن از مائده ای آسمانی که آشوبگران تقدیم اش کردند،جشن بگیرد و جامعه جهانی نیز با نادیده گرفتن بد عهدی های آل سعود، به نکوهش ایران برای حمله به سفارت بپردازد، به طوری که هنوز دود آتش افروخته سفارت عربستان به چشممان می رود.
یا آن زمان که پس از ۴۰ سال اولین ایرباس خریداری شده از خارج پیام آثار برجام را به ایران آورد و طلسم ۴۰ ساله عدم فروش هواپیما که فرسودگی آن جان صدها نفر را گرفته بود،شکست، سلفی گیری جمعی از مدیران و کارکنان هواپیمایی با ایرباس تاریخی مذکور را همین جماعت به مسخره گرفت و …
به زعم نگارنده، آنها می دانند، اتفاقات مهمی در چهار ساله اول دولت روحانی به وقوع پیوسته و با انتخاب مجدد روحانی از سوی مردم، ادامه دار نیز خواهد بود و تاریخ از آن ها همواره صحبت خواهد کرد، ولی دلواپسان با هیاهو و جنجال، نمی خواهند مردم به عمق اتفاقات روی داده پی ببرند ، چرا که این جماعت کاری جز به بازی گرفتن منافع ملی، اندیشه دیگری ندارند .
دلواپسان همواره دلواپس «منافع خود» و «افرادی» هستند که از آن ها حمایت می کنند ، ولی نمی دانند که عمر ما در برابر عمر تاریخ بسیار کوتاه است و تاریخ آنگاه که ما نباشیم، قضاوت سخت بی رحمانه ای از رفتارها و کردارها خواهد داشت.این امر را می توان با جستاری کوتاه در تاریخ به خوبی مشاهده و درک کرد ؛ اگر دید و فهم منطقی داشته باشیم.
فاعتبرو یا اولابصار