تعیین سرفصل های آموزشی برای تدریس در مراکز آموزشی و علمی کشور یکی از دغدغه هایی است که تاکنون نتوانسته ایم به آن پاسخ جامع و درخور توجهی بدهیم.
دروس تئوری و نظری تمامی سرفصل های آموزشی را در تمامی مقاطع اشغال کرده اند تا جایی که دیگر وقت وهزینه ای برای کارگاه های آموزشی علمی و عملی در مدارس و دبیرستانها و دانشگاه ها در نظر گرفته نشده است و هر جا که مربیان و اساتید نسبت به این مهم گلایه ای ابراز داشته اند متولیان مربوطه از کمبود بودجه های پژوهشی و علمی ناراضی بوده اند.
این مسئله نشان می دهد که کارهای پژوهشی و مهارت آموزی در سیستم آموزشی ما کاملا نمادین و نمایشی است و بیشتر از آنکه مهارت آموزی و عبور از خوان تئوری ونظری مدنظر باشد هرساله بر قطر کتابهای درسی افزوده شده و اساتید و معلمان هم کمتر بدنبال برگزاری کلاس های عملی و کارگاه های مهارتی هستند .
اما با نگاهی به کشورهای توسعه یافته و سیستم آموزشی انها در می یابیم که آنها از مرحله پژوهش عبور کرده وبه سوی تولیدات فناورانه و تحقیقات کاربردی رفته اند تا بتوانند راهی بسوی کارآفرینی مطابق با نیازهای روز جامعه توسعه یافته خود بیابند .
اما در کشور ما هنوز سیستم آموزشی شش سه سه در حال گذراندن مرحله آزمون وخطاست و بعداز گذشت حدود یک دهه هنوزنتوانسته به مرحله ثبات وپایداری برسد و همچنان دانش آموزان سرگردان و نگران آینده تحصیلی و شغلی خود می باشند.
آموزش های آکادمیک و غیرحرفه ای که مورد نیاز بازار کارنبوده و متناسب با نیازهای فعلی کشور نمی باشد دیرزمانی است که در بسیاری از کشورهای دنیا منسوخ شده اما می بینیم که هر روز برتعداد رشته های تحصیلی سنتی و قدیمی در دانشگاه ها خصوصا دانشگاه های علمی کاربردی در سراسر کشور افزوده می شود تا دوسه سالی جوانان جویای کار را سرگرم کرده و بهترین زمان فراگیری حرفه و هنر رااز آنان سلب می شود.
برگزاری دوره های مهارتی در آموزشگاه های آزاد و مراکز فنی و حرفه ای در تمامی استان ها یکی از مواردی است که باید این روزها به جد مورد توجه قراربگیرد و گنجاندن رشته های فنی و مهارتی که با شرایط و مقتضیات زمانی و مکانی منطقه جغرافیایی تناسب شغلی و حرفه ای داشته باشد یکی از اولویت های مهم و غیرقابل انکار مهارت آموزی در کشور است که باید نگاه های مسئولان آموزشی و فرهنگی کشور را به این سمت معطوف کرد تا بتوان از مرحله تئوری و نظریات منسوخ شده و غیرکاربردی فاصله گرفت.
به گفته اساتید فن وعلمی؛ در تمام کشورهای پیشرفته بیشترین بودجه های جاری کشور به مراکز تحقیقاتی و رشد فناورانه اختصاص می یابد تا صرف امور تحقیقاتی درزمینه های مورد نیاز کشور بشود نه آنکه هر ساله از سروته بودجه علمی یک کشور به بهانه های واهی زده شده و درنهایت انتظار داشته باشیم که در المپیادهای علمی و بین المللی با استعدادهای برتر ومخترعان برتر دنیا رقابت کنیم.
باید گفت انقدر که به فوتبال حرفه ای و مافیایی در کشور ما پرداخته می شود به هیچ مبحث دیگری توجه نمی شود و تمامی بودجه ها را صرف ورزشی می کنند که تاثیری در رشد فرهنگی و علمی کشور نداشته و ندارد؛ وبه قولی این بودجه را صرف کسانی می کنند که بعداز گذشت اندک زمانی در وادی دیگری سیرکرده و سراز کمیته های انضباطی فدراسیون در می آوند.
در سالی که گذشت و بنام سال تولید و اشتغال ملی نامیده شده بود متاسفانه کمترین اثری از تولید ملی و اشتغال در جامعه نمود نداشت و در هر جلسه و نشستی مسئولان کشوری و استانی از کمبود بودجه و عدم اختصاص بودجه های مربوطه گلایه داشتند و هیچگاه هم روشن ومبرهن نشد که چه کسی و یا چه کسانی باید این موانع پولی و مالی رااز پیش پای توسعه کشور بردارد.
جوانان تحصیلکرده و بیکار، کمبود فضاهای آموزشی و هیات علمی دانشگاه ها، پایین بودن دستمزد اساتید دانشگاهی و عدم توجه به تاکیدات مقام معظم رهبری در خصوص تبدیل علم به ثروت و تاسیس شرکت های دانش بنیانی که بتوانند تولید علم کرده و آنرا به را به مرحله تجاری سازی رسانده نشان از بی تدبیری و نبود عزم جدی در مسیر توسعه علمی و آموزشی کشور دارد.
امید است با تغییراتی که این روزها در وزارت علوم رخ داده و جابجایی روسای دانشگاه ها شاهد تغییرات چشمگیری در حوزه آموزشی و علمی کشور باشیم و رویکرد روسای دانشگاه ها از دروس نظری نظریه پردازی هایی که سالها پیش در کتابهای درسی نوشته شده به سمت تولید فناورانه محصولات دانش بنیان وبومی ومهارت آموزی در میان جوانان جویای شغل اما بی تخصص تغییر نماید.
