در هر فرهنگ و جامعه ای درخت نمونه بارز طراوت وسرسبزی و شادابی محیط و رهگذران است . محیط زیست انقدر از اهمیت و جایگاه زیادی در فرهنگ و پیشینه و هویت ما برخوردار است که بزرگان و حتی ائمه هم به حفظ ومراقبت از طبیعت و درختان و جانوران توصیه های اکیدی نموده اند .
حفظ و حراست از محیط زیست و منابع طبیعی وبه تبع آن درختان و گلها ورودها و دریا ضروری ترین اصل در زندگی بشری است چرا تاریخ نشان می دهد هرجا که اب باشد آبادانی و توسعه هم هست و نگاره های تاریخی نشان می دهد که تمدن بین النهرین جایی تشکیل گرفت که اب و نهرها وجود داشتند و به همین نام هم معروف شد .
پس بدون اب زندگی و حیات و طبیعت معنا و مفهومی نخواهد داشت و زندگی بی هویت است پس حفظ و حراست ا زدرختان و ابها و خاک یکی از اصول مهم و قابل توجه هر شهروند مسئول و وظیفه شناسی است که باید برای رسیدن به نقطه هدف و ایده ال تلاش های بسیاری کرد و شاید از خیلی از چیزهایی که مورد علاقه ودلخواه مان است بگذریم تا بتوانیم در این رسالت اخیر ملی مذهبی و اخلاقی پیروز شویم .
فرهنگ ما اینگونه است که به کاشت درخت و نهال تاکید زیادی شده و قرارگرفتن کشورمان در اقلیم خشک و به دنبال سالها خشکسالی و بی بارانی بسیاری از قناتها ، رودها و چاهها خشکیده شده و از بین رفته اند ، برداشتهای غیر اصولی و بی رویه هم مزید بر علت شده و فروچاله هایی در گوشه و کنار کشور و حتی استان ما هم بوجود آمده که تهدید کننده جدی محیط زیست و حیات انسانی و جانوری در اینده پیش رو است .
قطع درختان و اتش زدن و نابودی فضاهای سبز و باغات قدیمی به بهانه ساخت وساز و ویلاسازی هم یکی دیگر از بلایایی است که این روزها حرص و طعم بیش از حد عده ای سودجو تیشه به ریشه طبیعت زده و دستگاههای مسئول هم سکوت سنگینی را در پیش گرفته اند .
اما در شهرها وضع به گونه دیگری است ؛ هرجا که درخت وباغ و بوستانی است مالکان و صاحبان زمینها و خانه های فرسوده که قصد تخریب و ساخت وساز برج های بلندمرتبه را دارند بلافاصله بدون نگرانی از جریمه و غصب مدیران شهری دست به قطع این درختان زده وبه بهانه سد معبر خودرا از شر این درختان اسوده می کنند غافل ازاینکه این درخت نشانه مهر طبیعت و مهربانی زمین است .
در بندرعباس باتوجه به گرما وشرجی هوا در نه ماه از سال و خشکسالی های دو دهه وبحران آب ، این روزها شاهد خشکیده شدن بسیاری از درختان و بوستانها در پارک های اصلی شهر و حتی محله ای هستیم. مدیران شهری از نبود اب و عدم ابیاری فضاهای سبز با اب شرب می گویند و دستگاههای دیگر هم بهانه های دیگری می آورند و همه دست به دست هم می دهند تا اندک درختی هم که مانده و ارمغان دهه های ۶۰-۵۰است به دلیل خشکی و عدم ابیاری از بین می رود و نابود می شود.
چندسال پیش طرحی در بلوار های شهر ی اجرا شد کاشت متحدالشکل گونه کنوکارپوس برای زیبایی و سرسبزی بلوارها ومعابر شهری که کاری بسیار زیبا و قابل تقدیربود ازاین طرح فقط درختان بلوار پاسداران همچنان سرسبز و یکدست هرس و نگهداری شده و می شوند اما درسایر مناطق شاهد ازابین رفتن این درختان که با هزینه های زیادی هم کاشته و نگهداری شده اند هستیم از جمله بلوار ساحلی پشت صداوسیما ، بلوار هرمز واقع در سورو و حتی بلوار امام خمینی و گلشهر که به نوعی ورودی و چشم انداز اصلی شهر می باشد.
اما در اقدامی دیگر عده ای تحت عنوان هرس و شاخه چینی به جان این درختان می افتند و انچنان بلایی بسر فضای سبز می آورند که چشمتان روز بد نبیند نمونه اش را در عکسها مشاهده می کنید ماموران زحمت کش شهرداری برای هرس درختان در بلوار هر مز دست به چنین ابتکار عمل و سلیقه ای زنده اند و مثلا درختان را هرس کرده اند تا برزیبایی شهری و منظر خیابان بیافزایند . این هرس کردن در غیاب کارشناسان فضای سبز ویا مهندسان منظر و سیمای شهری بوده و کارگران هم با انطور که دلشان می خواسته به جان درختان افتاده اند واین بلا را برسر درختان بیچاره آورده اند تا مبادا دیگر هوس رشد و تکثیر برسرشان بزند.
امیدواریم ازاین پس با نظارت کارشناسان شهری در امور باغبانی و زیباسازی شهر شاهد تحولات چشمگیر و اساسی و ریشه ای باشیم.
