علی زارعی
میراث جرون:بندرعباس در جنوبی ترین نقطه صفرمرزی کشور ودر حاشیه خلیج همیشه فارس قرار دارد.شهری که موقعیت خاص سیاسی ونظامی اش برهیچکس پوشیده نیست ودر عملیات های مختلف دوران دفاع مقدس نقش مهم وتعیین کننده ای داشته است.
اما این شهر که شهدای دریایی،زمینی وهوایی را تقدیم انقلاب ونظام مقدس جمهوری اسلامی ایران کرده است ،را چندان در این بعد معرفی نکرده اند وشهدا وجانبازانش در این بخش در گمنامی بسر می برند.
هواپیمای مسافربری ایرباسش در ۱۲تیر۶۷هنگامی که برفراز آبهای نیلگون خلیج فارس قرار گرفت ،توسط ناو وینسنس آمریکا مورد هدف قرار گرفت و ۲۹۰زن مرد وکودک وپیروجوان به شهادت رسیدند وچون غنچه های پرپر دریا را سرخ گون کردند.
ایران نیز از یک دهه قبل تصمیم گرفت تا یادمان شهدای ایرباس در هرمزگان احداث کند تا به جهانیان این جنایت را گوشزد کند و نسل جوان و نسل های آینده ، این جنایت ها را فراموش نکنند.اما این وعده سال ها طول کشید وهیچگاه عملیاتی نشد.
قراربود باغ موزه دفاع مقدس دراستان هرمزگان مانند سایر استان های کشور ساخته شود و نسل های بعد از جنگ را با دفاع مقدس آشنا کنند که فقط یک تابلوی زنگ زده از محل احداث موزه دفاع مقدس در خیابان “نوروز” نصب شده ومانده است و این تابلو سهم نسل امروز وفردا از موزه دفاع مقدس شد .
غربت واژه های دفاع مقدس
متاسفانه موضوع دفاع مقدس وارزش های دفاع مقدس دراستان چندان جایگاهی ندارد و توجه چندانی به این مقوله نمی شود.فرزندان استان فرصتی برای آشنایی با واژه های نام آشنای دفاع مقدس ندارند. درمعرض تیرباران تهاجم فرهنگی هستند ،اما فرصتی در بخش آشنایی این نسل با دفاع مقدس فراهم نیست.نوجوانان وجوانانش به ماهواره و موادمخدر و… به راحتی دسترسی دارند، اما آثاری از دفاع مقدس چندان در اختیارشان قرار ندارد.مکان دفاع مقدسی وجود ندارد تاخانواده ها به آنجا بروند وفرزندان امروز را اهداف وآرمان های فرزندان دیروز این مرزوبوم آشنا کنند.در شهرمان موزه ای وجود ندارند که نسل امروز بتوانند ادوات جنگ را در آنجا ببینند.به سوالات شان پاسخ داده شود.ببینند و بشنوند که چرا رزمندگان به جبهه رفتند وچه دستاوردی داشتند؟چرا هشت سال در مقابل دشمن مسلح به تجهیزات مدرن دنیا ایستادند؟چرا از جانشان گذشتند تا اجازه ندهند یک وجب از این خاک به یغما برود؟چرا وچرا …. ؟
دوری از فرهنگ ایثارگری هنگامی اتفاق می افتد که برای فرهنگ سازی در این بخش عرمی نباشد واین همان اتفاق نامیمنی است که در استان رخ داده است.هیچ کس خود را در این بخش مسئول نمی داند.بیش سه دهه از دفاع مقدس می گذرد ،اما گویا مسئولان کشوری و استان مان با مقوله دفاع مقدس در هرمزگان قهرند و فقط به دیدگاه اقتصادی به آن می نگرند.استانی که کمترآثاری از دفاع مقدس در آن دیده می شود.برای آشنایی بیشتر کودکان ،نوجوانان وجوانان ودریک کلام نسلی که جبهه وجنگ هشت ساله را درک نکرده اند، گامی اساسی برداشته نشده است.
غربت شهدای گمنام
شهدا در بندرعباس در غربت هستند واین غربت برای شهدای گمنام بیشتر است.گرچه که مدتی است تعدادی از جوانان و دانشجویان در قالب هیئت شهدای گمنام بندرعباس ،ویژه برنامه هایی را در این مکان برگزار می کنند و پنجشنبه شب ها همراه با نماز مغرب وعشاء، مناجات و فرازی از دعای کمیل را نجوا می کنند ودر مناسبت های مختلف برنامه دارند، اما متاسفانه هیچگونه حمایتی از این برنامه ها صورت نمی گیرد.گاهی شهرداری منطقه ۲حمایتی هرچند اندک از اجرای برنامه هایشان دارد ونیاز است که حمایت ها بیشتر شود.حتی سرویس بهداشتی و وضوخانه در این مکان وجود ندارد.امنیت در داخل حرم شهدای گمنام وجود ندارد وحتی مهر و وسایلی که آنجا گذاشته می شود،به سرقت می رود.روشنایی مناسبی ندارد.در تابستان گرم است و… .
غربت شهدای گمنام را از زاویه ای دیگر در بندرعباس مشاهده کردیم.هفته قبل ۱۴شهید گمنام در شهرها وجزایرمختلف استان تشییع ودفن شدند .متاسفانه در مرکز استان آنقدر مسئولان اجرایی در بخش اطلاع رسانی ضعیف عمل کردند که بسیاری از قشرها از جزئیات این تشییع بی اطلاع بودند.آنقدر نسبت به این موضوع بی توجهی شد که تشییع کنندگان رابیشتر فقط بسیجیان،خانواده های معظم شاهدوایثارگر، رزمندگان دفاع مقدسی تشکیل دادند که به همدیگر اطلاع داده بودند.مسئولان اجرایی برای حضور مسئولان کشوری، آنقدر دربوق وکرنا می کنند وتبلیغات در شهر وبیلبوردها می زنند که همگان اطلاع داشته باشند، اما در این بخش نتوانستند نمره قابل قبولی دریافت کنند.
کودکان تانک سوار
چهارشنبه گذشته که مراسم تشییع وتدفین پنجمین شهیده زائراربعین عملیات تروریستی سامرا در گلزار شهدای بندرعباس برگزارشد،مشاهده کردم که کودکان ونوجوان درحال بازی برروی تانکی هستند که جلوی گلزار شهدا گذاشته شده است. پدرومادرهایشان هم درحال گرفتن عکس وفیلم از دلبندانشان بودند.آنها هم بودن در کنار تانک برایشان لذت بخش بود. چندعکس را از زوایای مختلف گرفتم. بایکی از دوستان در همین زمینه درحال صحبت شدیم. گفم هیچ می دانی که اگر تعداد ادوات جنگی نظیر توپ وتانک و…. درمناطق مختلف شهر ودر موزه ها ویادمان هایی گذاشته شود که خانواده ها بتوانند ازاین اماکن بازدید داشته باشند، باعث می شود فرزندانشان که بااین ادوات درحال بازی کردن باشند وبطوریقین برایشان سوالاتی در مورد کاربرد این ادوات پیش می آید که کارایی این ادوات چیست وچه کاربردهایی داشته است؟همین بهانه ای می شود برای یافتن پاسخ های در زمینه جزئیات دفاع مقدس وآشنایی بیشتربافرهنگ دفاع مقدس.از گذشته این کشور بهتر می دانند و بانسل های قبل از خود که برای دفاع از اسلام وایران دفاع کردند، بیشتر آشنا می شوند.
اما متاسفانه کانال ارتباطی نسل امروز بادفاع مقدس درحال قطع شدن است.نسل امروز چندان نمی دانند که دیروزی ها چه کردند وچطور بدنهای گوشتی خود را در مقابل تیرهای داغ سربی قرار دادند تا دشمن وارد کشورمان نشوند و به کشورمان و ناموس این کشور تجاوز نکنند.سپر شدند تا بلایی برسرمان نیاید، اما امروز آنها را نمی شناسیم.حتی دانش آموزان، شهیدی که مدرسه شان به نامش مزین شده است را نمی شناسند.شهدای کوچه ها و خیابان های شهر شان و شهدای محله شان را نمی شناسند. سرداران استان شان را نمی شناسند.
چطور می توان انتظار داشت کودکان ،نوجوانان وجوانان شهرمان ،دفاع مقدس را فراموش نکنند،درحالیکه یادمان و موزه دفاع مقدس برای ارتباط وحضور خانواده ها ساخته نمی شود وروزبه روز ارزش های دفاع مقدس در استان و بندرعباس کمرنگ تر می شود.
پس مسئولان کانال های ارتباطی دفاع مقدس نسل دیروز وامروز را آماده سازی کنند که فردا دیر می شود.فقط از دفاع مقدس گفتن وبرگزاری نمایشگاه دفاع مقدس رامنحصر به هفته دفاع مقدس نکنید .بندرعباس نیازمند نمایشگاه دائمی دفاع مقدس درقالب موزه ویادمان دفاع مقدس است.
