تکدی‌گری؛ زشت اما تلخ و دردناک

تکدی‌گری یکی از آسیب‌های جدی است که همچنان مهمان بندرعباس خونگرم است! …

عصر یکی از روزهایی که از کنار دبیرستان دخترانه زینب کبری رد می شدم، پشت ایستگاه اتوبوس، زنی به همراه دختری جوان و پسری نحیف و لاغرچندماهه دیدم مشغول خوردن غذا. مشخص بود غذای رستوران است. همه بی اختیار و با نگاهی پرمعنا از کنارشان رد می شدند. تلخ است و شاید هم خیلی دردناک… واما در این هوای گرم افرادی با ظاهری نه چندان مناسب تکدی گری می کنند. مردم روزها و ساعت ها بی توجه از کنارشان می گذرند و شاید در دلشان اظهار هم همدردی کنند اما همه براین باورند که تکدی‌گری در این شهر هم زیاد شده است و چهره شهر زشت و نازیبا اما از دستشان کاری برنمی آید.

از سمت مسجد امام علی، شهربانی و اطراف این منطقه که می گذری هر روز شاهد حضور زنانی با چند طفل شیرخواره و دختر بچه هایی هستیم که منظره شهر را نامناسب کرده و برای گدایی چنان به رهگذران می چسبند که باید به زور از دست شان فرار کنی. بر روی دست هایشان باندزخم پیچیده شده که البته زخم نیست بلکه شیوه ای است برای گدایی کردن.

تکدی‌گری یکی از آسیب‌های جدی است که همچنان مهمان بندرعباس خونگرم است! از جلوی مغازه ها، بانک ها، جایگاه اتوبوس ها و تاکسی ها، گوشه خیابان های این شهرکه می گذری، حضوری فعال دارند.

اما نکته تأسف‌بار آن است که بسیاری از گدایان و متکدیان در شهر کودکان معصوم و حتی شیرخوار را به ابزاری برای رسیدن به مقاصد خود تبدیل کرده‌اند، کودکانی که در محیط غیربهداشتی و در بدترین شرایط در این هوای بسیار گرم، بازیچه بزرگترانشان شده اند. رواج تکدی‌گری در مناطق مختلف شهر به مرور زمان آسیب‌های اجتماعی، فرهنگی و اخلاقی را به دنبال دارد که باید نسبت به رفع کامل آن توجهی ویژه داشت. برای برخورد با این پدیده نامناسب و تلخ در شهر همه نهادها و ارگان‌های مسئول می بایست به وظیفه خود عمل کنند.

فرنگیس حمزه یی