معنویت و نزدیک شدن به خدا، عناصر گمشده امروز بشریت است.همواره بیاد داشته باشیم که” یاد خدا ارامش بخش دلهاست ” این جمله انقدر عمیق و شیرین است که درکش زمان می برد و انرژی می طلبد وبعضا از قدرت درک وفهم بسیاری خارج است.رو کردن به معنویات و رشد آن در وجود هر انسانی ذاتی و فطری است .
هر فردی فارغ از دین و مذهب و سلایق و نظرات بازهم در خلوت وجودی خود معنویات را مقدس دانسته و حداقل در زمان گرفتاری ها و مشکلات با توسل به ذات اقدس الهی و برقراری ارتباط الهی و درونی سعی در آرامش روحی و روانی خود دارد .
انگاه که روبه خدا می کنیم وبرای ارامش خود دست به سوی اسمان دراز می کنیم فرصتی است برای خودشناسی و خودسازی تا بدانیم که با هر میزان ثروت و قدرت چقدر حقیر و کوچکیم .در برابر قدرت لایزال الهی و دریای بیکران لطف و کرمش بسیار ناچیز و اندک.
ما مسلمانان هم نماز را وسیله ای برای ارامش روحی و تقرب الهی و راز ونیاز با معبود می دانیم ؛ راز و نیازی عاشقانه و سجودهای اشکبار هر مسلمانی بر سجاده معطر ربوی خاطره ای نه چندان دور برای ماست . اماانچه امروز در میان هیاهوی تمدن و مدرنیته گم شده است ارامش روانی مردمی است که روزگاری مهر وعطوفتشان زبانزد بود و ایمانشان خلل ناپذیر.
نماز راهی برای رسیدن به وحدت ویکرنگی و عبور کردن از دوقطبی ها و دوگانگی هاست ؛ وقتی دل و زبانت , عقل و قلبت یکی شود و همه برای وحدانیت و ربوبیت الهی یکدل و یکصدا شوند انگاه می توان به نتایج روشنی بخش نماز و تاثیر عمیق ان درزندگی بشریت امیدوار شد .
اما امروزه انچه که بر وحشت و اضطرابها دامن می زند گمشده ای است که در وجودمان بدنبالش می گردیم اما انقدر زنگار دنیا و فراموشی بر دلهایمان نشسته که نمی توانیم راهی برای رسیدن به نور و روشنی بازکنیم و تازمانی که این گمشده را درینیابیم هرگز به ارامش و راحتی نخواهیم رسید.
در دنیای امروز که دشمن سعی در دور کردن جوانان ما از اعتقادات خود دارد می‌توان با نماز، قرآن و عترت که همانا گوهرهای ناب بشریت هستند خود را در مسیر بندگی خدا قرار داد. گوهرهایی که به رایگان دراختیار ما قرارداده شده را قدربدانیم وبرای ارامش و راحتی خودمان و جامعه هم که شده گمشده مان را پیدا کنیم .
مریم اقاجانی