روزگار درازی است که شهر بندرعباس با پدیده کارتن خواب ها دست و پنجه نرم می کند.
شاید اول بار باشد که از جمله ؛ پدیده زشت برای معرفی و حضور کارتن خواب ها بهره نبردیم.
به نظر میرسد دیگر جملاتی نظیر؛ نازیبا شدن چهره شهر توسط کارتن خواب ها یا سر برآوردن زخم چرکین کارتن خواب ها از زیر پوست شهر تیترهای ناروایی باشد.
ناروا از این جهت که آنها نیز عضوی از جامعه امروزمان هستند و به هر دلیلی گرفتار مشکلی شده اند که امکان وقوع آن برای خیلی ها وجود دارد.
تصویر مربوط به حضور کارتن خواب های معتاد روی پل معیوب چهارراه نخل ناخدا است. بدون تعارف باید ذکر کرد وقتی شهرداری و دستگاههای مسئول در تهران توفیقی در حال این مشکل نداشتند و همه ی طرح های اجرایی آنها با شکست مواجه شده ،انتظاری از شهرداری و بهزیستی و مدیران مسئول هرمزگان نیست.
اما نکته مهمی که در پس زمینه این مشکل نهفته عدم اعتراف دولت و شهرداری به ناتوانی در حل این معضل است.
ناتوانی در ساماندهی کارتن خواب ها و عدم هماهنگی دستگاههای مسئول برای اجرای یک طرح موفق است.
ازاین رو شاید که بهتر باشد فکری نو اندیشه شود.این که این فکر نو از جانب یک روزنامه نگار بومی از نشریه ی استانی مطرح شود معمولا به مذاق رسانه های بزرگ خوش آیند نیست. اما آیا بهتر نیست با توجه به تجربه تلخ حضور طولانی کارتن خواب ها در بندرعباس طرحی نو در انداخت و سازمان های مربوطه را نظیر بهزیستی را با شهرداری ادغام کرد.
تجربه موفق تشکل های غیر دولتی حوزه محیط زیست را در نظر بگیرید. اگر تشکل های مردم نهاد این حوزه با شهرداری که فی المثل سازمان بهزیستی را تحت امر دارد همکاری نمایند و ساماندهی کارتن خواب ها را بر پایه تشکیل شناسنامه و الگو گیری از طرح های موفق خارجی انجام دهند به طور حتم بانی رفع مشکل معظمی می شوند که امروزه دولت و شهرداریهای بزرگ هیچ توفیقی در رفع آن نداشته اند.
البته درد دیگری ناشی از عدم مسئولیت نیز امروزه در جامعه دیده می شود که ناشی از ضعف در فرهنگ سازی است.
جالب است بدانید چندی قبل سایت معتبری نظر مردم را در مورد حل مشکل کارتن خواب ها جویا شد و جای تعجب دارد که اغلب کاربران نظراتشان به نحوی بود که نشان میداد جامعه امروزی چندان مسئولیتی در قبال همنوعان گرفتار خود ندارد.
خیلی ها نوشته بودند که معتادان را مثل چین به دریا بریزند، حتی عده ای نوشته بودند که از اعضای بدن کارتن خوابها برای افراد سالم بهره ببرند!!!
عده ای زیادی نیز ایجاد کمپ در جزایر غیر مسکونی را چاره ساز می دانستند و برخی اعتقاد داشتند کارتن خواب ها را باید در کمپ هایی در دل کویر لوت مستقر کرد.
برخی هم خواستار اعزام کارتن خواب ها به عراق و سوریه جهت جنگ با داعش بودند و فقط یکی دو نفر معتقد بودند که از تجریبات مدل های موفق نظیر ایجاد سکونتگاهی که دولت آفریقای جنوبی در حاشیه ژوهانسبورگ برای کارتن خواب ها ایجاد کرده میتوان الگو برداری کرد که البته این تفکر منطقی در لابه لای نظرات عجیب و غریب و خارج از مسولیت عمده کاربران گم و ناپیدا بود.
بی شک از نگاه انسانی و رافت اسلامی عمده این نظرات مقبول نیست، شاید که مقصر اصلی این نگاه به پدیده کارتن خواب ها نگاه منفی و غالب رسانه های بزرگ باشد و به قول یکی از اساتید دانشگاه هرمزگان سرکار خانم ملایی؛ بهتر است در ابتدا نگاه کلی جامعه را به این موضوع تغییر دهیم و در مراحل بعدی دولت از این حوزه دست شسته و برای حل موضوع به فعالیت تشکل های مردم نهاد این حوزه متوسل شود.امید که برای حل نهایی این مشکل بزرگ شاهد اتفاقات تازه ای باشیم و با ورود متفکران، جامعه شناسان و دلسوزان شاهد باشیم تا دولت نگاه خود را در این وادی تغییر و برای حل پدیده کارتن خواب ها از الگوی موفقی پیروی کند.
گزارش ؛ کاظم گلخنی.. روزنامه دریا