کولبرهایی درهمین حوالی

افرادی که از روی اجبار و نبود فرصت های شغلی مناسب به این شغل کاذب روی می آورند. آنها علاوه بر تقبل مسئولیت باری که بر دوش می کشند که بیشتر اوقات حتی از محتوای آن نیز آگاهی ندارند، باید کیلومترها راه را تا ر سیدن به مقصد بپیمایند و با چالش های متعددی از قبیل برخورد نیروهای انتظامی، وضعیت سخت آب و هوایی منطقه، و… دست و پنجه نرم کنند.
باید بگوییم کولبرها منحصر به غرب کشور نیستند و در همین حوالی ، زیرگوش ما و در همسایگی مان هم کولبرهایی از جنس زن و مرد در گرمای ۵۰درجه تیرو مرداد هرمزگان شرافتمندانه کارگری و کولبری می کنند تا رزق حلالی برای سیرکردن شکم اعضای خانواده اشان بدست بیاورند .
کولبرها از دیرباز در هرمزگان بوده و هستند و خواهند ماند تا زمانی که عدالت اجتماعی و تقسیم عادلانه ثروت و منابع اقتصادی میان همه شهروندان بطور یکسان تقسیم نشود .
تجربه نشان داده هرجا فقر قدرت نمایی کند بی شک شان و کرامت انسانی زیرسوال می رود و زیر چکمه های سنگین بی عدالتی له می شودو حقوق شهروندی شوخی مضحکی بیش نخواهد بود، چه دردناک است دیدن تلاش و عرق ریختن مادری که برای تامین زندگی فرزندان حاضر به کولبری از قشم تا بندرعباس ویا بندرعباس به سایر شهرستانهای کشور می شود تا لقمه نانی بدست بیاورد ودراین مسیر رفتارهای توهین آمیز و پر تنش متولی این پروسه رساندن کالای قاچاق بدست صاحبان اصلی آن را تحمل می کند ودم برنمی آورد .
عدم وجود زیرساخت های اقتصادی مناسب و امکانات فنی، صنعتی و کشاورزی کافی در مناطق مرزی کشور و خصوصا هرمزگان نشان می دهد بین شاخص های توسعه در این مناطق با مرکز کشور اختلافات فاحشی به وجود آمده است و متاسفانه مناطق مرزی ایران علیرغم دارا بودن ظرفیتها و توانمندی های بسیارزیاد خود ،جزء توسعه نیافته ترین و محروم ترین مناطق ایران هستند. هر کدام از شاخص های توسعه از جمله درآمد سرانه، سهم در تولید ناخالص ملی، نرخ بیکاری، واحدهای صنعتی فعال و… را که نگاه می کنیم، حکایت از توسعه نیافتگی اقتصادی ساختاری در این مناطق دارد.هرمزگان، سیستان و بلوچستان و خوزستان ، ایلام و… استانهایی هستند مرزی که مترصد نگاه ویژه دولتمردان و دستان پرمهری هستند تا از استین تعهد ووجدان کاری برآید و کاری بکند کارستان . اما چه سود که گفتن و نوشتن از دردهاوغصه های شهروندان این استان ها هرگز برای مرکزنشینان جذاب و خواندنی و حتی قابل توجه هم نبوده و نیست و آنچه مورد توجه است توسعه وپیشرفت مناطقی است که افراد خاص و دولتمردان در انجا سکونت گزیده اند .
فراموش نکنیم کولبرها هر روز برتعدادشان افزوده خواهد شد تازمانی که عدالت اجتماعی و تقسیم عادلانه منابع در کشور صورت نگیرد و هر روز نارضایتی قشرضعیف بیشتر و بیشتر می شود اگر امروز صدایشان را نشنویم.
فروغ مسلم زاده