بندرعباس نیازمند پوست اندازی است

نگاهی به گوشه و کنار شهر نشان می دهد که بندرعباس روستایی است که ناخودآگاه هوس شهر شدن به سرش زده بی آنکه ملزوماتش فراهم باشد.

خیابان کشی ها وساخت وسازهای بی رویه ، عدم وجود پارکینگ و بافت های فرسوده در شهر و حاشیه نشینی و… مشکلاتی که سالها روی هم انباشته شده و فکر اساسی و درمانی قطعی برایش در نظر گرفته نشده است . هدف از نگارش این یادداشت نشانه گرفتن وانتقاد از شخص یا دستگاه خاصی نیست بلکه هدف انعکاس چهره واقعی شهر و ظرفیتهای زیادی است که نهفته است وباید دستی از آستین همت برآید و کاری بکند کارستان . طی سالهای اخیر شاهد تحولاتی در سطح شهر بوده ایم ؛ تعمیر وبهسازی آسفالت خیابانها و کوچه ها ، نصب تندیس ها و المان های شهری و سنگفرش نمودن بعضی از پیاده روها و افزایش سرانه فضای سبز شهری که در جای خودقابل تقدیر و ستایش است.

اما باید بگوییم این اقدامات هنوز کافی نیست و بندرعباس در مقایسه با کلان شهرهایی چون شیراز ، اصفهان و… کم برخوردار بوده وبا توجه به درآمدهای سرشار صنایع بزرگ می توان شهری ساخت آرمان شهر و بی نظیر تا بسیاری از جهانگردان وایرانگردان را به اینجا کشاند و از جاذبه های طبیعی وتاریخی آن چون قلعه های پرتغالی ها و هرمز، جنگلهای حرا و چندل ، غارهای طبیعی و جزایر زیبا وهفت گانه و ده ها اثر تاریخی وباستانی بازدید نمایند و هرمزگان و بندرعباس را به ایرانیان و جهانیان شناسانده شود.

این مهم وقتی میسر می شود که تمامی شهروندان و مدیران در کنار هم و باتفکر “شهر ما خانه ما” برای فرهنگ سازی و آموزش فرهنگ شهروندی تلاش های زیادی نمایند، ما هنوز اندرخم کوچه اولیم زباله های خانگی تفکیک نمی شود و ساعتها در کوچه و خیابان ها منتظر جمع آوری می ماند،چهره شهرمان نازیباست و بیلبوردهای عظیم الجثه تبلیغاتی شرکتهای اقتصادی قدرت تنفس را از شهروندان گرفته است.نمای نازیبا و رنگارنگ ساختمانهای قد کشیده به هر تازه واردی دهن کجی می کند و بعضا مجسمه های نصب شده در شهر مفقود می شود و …. اینها دردهای شهری ساحلی و پردرآمدی است که مهاجرت رکن  و شالوده اصلی این شهر نه چندان کوچک است. بیاییم در آستانه سال ۱۴۰۰ افقی زیبا با شهرسازی مدرن وهویت بومی برای شهرمان تعریف کنیم،این وظیفه تک تک شهروندان به همراه مسئولان دلسوز و متعهدی است که برای خدمت سوگندیادکرده اند وباید تا پایان راه دست از تلاش برندارند. فراموش نکنیم

“نام نیکی گر بماند زآدمی به کزو ماند سرای زرنگار“

فروغ مسلم زاده