دختر؛ یعنی برکت؛ یعنی رحمت؛ یعنی مهربونی؛ یعنی شور و نشاط یعنی مسئولیت پذیر و دختر یعنی یار مادر.و این روز روزی است که به نام “دختر” در تقویم ما جای گرفته است. این روز مصادف با اول ذیقعده است. روزی در مدینه دختری به دنیا آمد که امروز بانوی کرامت نام گرفته است؛ او الگوی زن مسلمانی است که عصمت خدادادی ندارد؛ بانوی کرامت و شفاعتی که امام صادق(ع)، حرمش را حرم خود می داند و امام رضا(ع) به وجودش افتخار می کند.
حضرت فاطمه معصومه در سال ۱۷۳ هجری قمری، در مدینه به دنیا آمد. از آنجا که حضرت موسی بن جعفر، پدر گرامی آن حضرت در زندان هارون الرشید، خلیفه عباسی محبوس بود، حضرت معصومه(س) از همان کودکی تحت مراقبت و تربیت برادر بزرگوارش امام رضا(ع) قرار گرفت. فاطمه معصومه(س)، پس از فاطمه زهرا(س)، دومین زنی است که به نص اهل بیت(ع)، به مقام شفاعت نائل می شود.
روز بیست و سوم ربیع الاول سال ۲۰۱ ه.ق روز ورود حضرت معصومه (س) از مسیر ساوه به قم است. در این روز مردم قم به اتفاق موسی بن خزرج ، که از بزرگان قم و از ارادتمندان به اهل بیت (ع) بود تا بیرون شهر به استقبال آن حضرت می روند و موسی بن خزرج که افسار شتر حضرت را به دست داشت، آن بانوی بزرگوار را به منزل شخصی خود هدایت می کنند.از اینرو همه ساله خادمان حرم آن حضرت در این روز طی یک حرکت نمادین، به استقبال آن حضرت می روند و این روز را گرامی می دارند .
نام دختران آفتاب در زبان اهل علمش و اهل تعقلش زیباست و این نام عنوان کتاب نویسنده ای چون امیرحسین بانکی است؛ خالی از لطف نیست اگر این را هم اضافه کنم که «دختران آفتاب»؛ کتابی است داستان‌گونه که به زبان ساده سعی در پاسخ‌گویی به شبهات مربوط به مسائل دختران و زنان در جامعه دارد. رهبر انقلاب در تقریظ خود بر این کتاب چنین نوشته‌اند: «در میان کتاب‌های داستانی که هدفش طرح مسائل فکری است، این بهترین کتاب از نویسنده‌ی ایرانی است. طرح کلی داستان و درونمایه‌های داستانی آن خوب و شیرین است. حرف‌ها هم دقیق و منطقی است».
دختران این سرزمین و این شهر، برکت و رحمت هایی هستند که چقدر تلخ است اگر بگوییم معدودی از آنها به دست خودشان یا خانواده و یا دختران، سرگرمی زندگی شان بوی محبت و مهربانی ندارد. این دختران، آن دسته ای هستند که یا به واسطه خانواده قلیان کش شده اند یا به اعتیاد گرفتارند و یا از محبت پدر و یا مادر محروم اند و در پیچ و خم های زندگی، نان آور خانه اند.و آنهایی که عمر را به بطالت می گذرانند با سرگرمی های بیهوده روزگار.
اما اکثریت دختران آفتاب این شهرو استان دستانی هنرمند دارند. دختران سورو، هرمزی و قشمی، جاسک و بستک، قشم و میناب … این دختران چه شهری و روستایی همه و همه ساحل نشینانی هستند كه به دور از هياهوي روزگار سخت کوشانه تلاش می کنند با دستهاي خود هنر هزار ساله اين ديار را بنوعي حفظ كنند. اگر پای صحبت های حجت الاسلام راشد یزدی نشسته باشیم درمی بابیم که وی از جمله کسانی است که همیشه در سخنرانی هایش از جایگاه دختران و زنان حرف ها دارد.بارها از زبان نشان شنیده ام که “دختران تشنه محبت اند” باید به دختر محبت کرد، در حالی که هنوز پسرسالاری در جامعه ما وجود دارد و برخی پدران در خانه ژست قدرت می گیرند و برادرها به خواهرانشان تشر می زنند!درست تربیت کنیم تا دخترانمان به ارزش خودشان واقف شوند!» توجه به تربیت و سلامت روحی دختران بسیار مهم است خانواده ها نباید این مسئله را نادیده بگیرند.
” متاسفانه برخی خانواده ها به دختران خود محبت نمی کنند درحالی که دختر تشنه محبت پدر و مادر است لذا این جلوه گری های دختران و کمبود محبت ها علت اصلی آن را باید در خانواده ها جست… بعضا رفتارهای ناآگاهانه و تفاوت بین پسر و دختر و بی توجهی به محبت دختران، آنها را دچار خودکم بینی می کند و آنها را به سمت محبت های کاذب سوق می دهد این درحالی است که اسلام به والدین سفارش کرده است با دختر از کودکی با مهر و محبت و ابراز عشق و علاقه رفتار کنید و نمونه آن را ما در رفتار پیامبراسلام(ص) با فاطمه زهرا(س) می بینیم… این بخشی از صحبت های این استاد اخلاق در آبانماه سال ۹۳ در همین استان و در جمع دانش آموزان دختر و والدین آنها در اتحادیه انجمن های اسلامی دانش آموزان استان ایراد کرده است.
نوگلان آفتاب شهر من همان آینده سازان این شهر هستند که تشنه محبت گرم و صفای دریایی مادران و پدران، خواهران و برادران. دختران تشنه محبتی از جنس صداقت و پاکی و ایمان اند؛ که اگر در این دنیای پرهیاهوی زمانه ما، انرژی اش با دریای پرنشاط محبت تخلیه نشود بیراهه ها به کمین اش می آیند.
فرنگیس حمزه یی
