اینجا میناب ، سرزمینی که روزگاری به عروس هرمزگان و شهر بهارنارنج معروف بود امروز بیغوله ای بیش نیست و چهره تکیده و رنگ پریده اش نشان از حال وخیم وبیمارش می دهد.این شهر در حال احتزاز است و نفسهایش به شماره افتاده اما ظاهرا کسی نمی خواهد این بیمار روبه موت را ببیند.
کمبود آب و بحران خشکسالی تمامی درختان مرکبات ، نخلیات را خشک کرده و فروچاله ها نیز هر روز به محل زندیک مردم وروستاها نزدیک ونزدیک تر می شوند . چاله هایی عمیق در دل زمین که با هر بارندگی و شل شدن زمین و گل و لای موجود هر موجود و جنبده ای را که در نزدیک آن باشد به درونش فرو خواهد رفت واین فاجعه بزرگ زیست محیطی و انسانی در شرف وقوع است .
فاجعه ای که تاکنون کارشناسان داخلی و بین المللی از آن بازدید کرده و هیچکدام نتوانسته اند راه علاج و چاره ای برایش بیاندیشند و همگی غیرمستقیم اذعان برتخلیه شهر وروستاهای در معرض خطر دارند ؛ امری غیرممکن و هزینه بر برای دولت و مردم که نمی توان روی آن نظر داد. از طرفی هم جان شهروندان مینابی در خطر است و فروچاله ها درکمین ؛ به گفته شهروندان هر شب با ترس ولرز خوابیده و هر صبح با شکرانه سلامتی از خواب بیدار می شوند . اینجا میناب است و شهرستانی که ۱۲۰هزار نفر جمعیت دارد و تعداد زیادی از روستاهایش در معرض خطر فروچاله های و بحران آب قرارگرفته است .
انتقال و برداشت بی رویه آب از دشت میناب موجب نابودی زمینهای کشاورزی وباغات و خکش شدن سفره های زیر زمینی و ایجاد فروچاله ها طی سی سال گذشته شده است ؛ امری که هم اکنون مدیران زیست محیطی و مسئولان ارشد استان هم از آن پذیرش آن سرباز می زنند و برداشت بی رویه آب را کتمان می کنند اما شواهد موجود در نقاط مختلف این شهر و روستاها نشان از انتقال همیشگی اب به بندرعباس دارد .
امروز مردم این شهرستان بزرگ وتاریخی می خواهند که تاریخ، هویت و منابع ابی موجود شهرشان د رمعرض تارج و غارت قرارنگیرد وبه بهانه زیاده خواهی و عدم ارزیابیهای کارشناسی شده هر روز از جان تشنه میناب اب نکشند چرا که دیگر زندگی و حیات در این منطقه نفسهای اخر را می کشد.وبراستی که حیات دراینجا در حال احتزاز است . اگر امروز قدمی برنداریم قطعا فردا فاجعه انسانی وزیست محیطی بزرگی میناب را نابود خواهد کرد/انتهای پیام
