تحلیل مسیح مهاجری از ماجرای سعید طوسی

این سئوال که چگونه می‌توان نظام جمهوری اسلامی را تقویت کرد و چه اقداماتی موجب تضعیف نظام می‌شود از قدیمی‌ترین سئوال‌هائی است که می‌توان آن را تقریباً هم‌سن و سال این نظام دانست. متاسفانه بعد از چهار دهه که از پیروزی انقلاب اسلامی و استقرار نظام جمهوری اسلامی گذشته هنوز به این سئوال پاسخ روشنی که مورد وفاق باشد و همه براساس آن عمل کنند داده نشده است.

اینجانب به یاد دارم در دوران دفاع مقدس سلسله گزارش‌هائی را تحت عنوان «نگذارید جوجه‌ها کرکس شوند» در روزنامه جمهوری اسلامی به چاپ می‌رساندیم که حکایت از بازگشت خان‌های فراری و پس گرفتن زمین‌های کشاورزی از کشاورزانی داشت که به برکت انقلاب اسلامی و کوتاه شدن دست قلدران و زورگویان، در حال کشت و زرع آن زمین‌ها بودند و احساس آزادی و اعتماد به نفس می‌کردند.

کشاورزان به مراجع قضائی و مسئولین و مطبوعات شکایت می‌بردند و روزنامه جمهوری اسلامی با چاپ گزارش‌هائی در این زمینه، خطر بازگشت خان‌های غاصب و قلدر را گوشزد می‌کرد. عده‌ای که واقعاً دلسوز انقلاب و نظام و کشور بودند به ما می‌گفتند این کار شما رزمندگان را که در جبهه‌ها باید با دلگرمی مشغول دفاع از کشور و نظام باشند دلسرد می‌کند و آنها را با این سئوال مواجه می‌کند که آیا درست است ما در جبهه‌ها از جان خود مایه بگذاریم و خان‌ها به کشور برگردند و زمین‌هائی را که سال‌های متمادی توسط پدران ما کشت و زرع می‌شد ولی محصول آن را همین خان‌های غاصب و زورگو می‌بردند و می‌خوردند، از آنها پس بگیرند و باز هم همان ‌آش و همان کاسه؟

این افراد به ما فشار وارد می‌کردند که چاپ این مقالات و گزارش‌ها را قطع کنیم تا رزمندگان با خاطری آسوده مشغول جنگ باشند و نگران پشت جبهه نباشند و تاکید می‌کردند که این کار به مصلحت نظام نیست. ما با این منطق که وقتی مطبوعات از حقوق مردم دفاع کنند، رزمندگان هم با دلگرمی در جبهه‌ها می‌مانند زیرا اطمینان پیدا می‌کنند که در پشت جبهه کسانی هستند که نمی‌گذارند حقوقشان ضایع شود و ضدانقلاب برگردد، به چاپ گزارش‌ها ادامه می‌دادیم.

این جدال همچنان ادامه داشت تا اینکه معترضان، موضوع را از طریق بعضی مسئولین به عرض امام خمینی(ره) رساندند و نظر ایشان را جویا شدند. امام، نظر روزنامه را تایید فرمودند و ما با پشتوانه بیشتری به چاپ آن گزارش‌ها ادامه دادیم و خوشبختانه در آن مقطع تا حدود زیادی جلوی خطر بازگشت خان‌های غاصب گرفته شد و همه دیدند که این کار به مصلحت نظام بود.

مواردی از این قبیل در تاریخ روزنامه‌نگاری چهار دهه گذشته وجود دارد و اینجانب شخصاً خاطرات زیادی از ورود امام خمینی(ره) به موضوعاتی دارم که با نگاه مصلحت و عدم مصلحت و اینکه آیا نظام، تضعیف می‌شود یا نه، در جامعه و در میان مسئولین و اصحاب رسانه مطرح بود ولی امام خمینی پنهان‌کاری و پاک کردن صورت مساله را به نفع نظام و کشور نمی‌دانستند و روشن کردن تکلیف آن موضوعات و برخورد شفاف با قضایا را عین تقویت نظام و به سود مردم تشخیص می‌دادند.

در هفته‌های اخیر موضوع یک اتهام اخلاقی در مورد یکی از قاریان قرآن، در فضای مجازی و سپس در محافل مختلف و حتی در مطبوعات، بشدت افکار عمومی را درگیر کرده است. ظاهراً عدم تعیین تکلیف این موضوع در گذشته و حال، به این دلیل بوده که عده‌ای معتقد هستند مطرح شدن چنین موضوعی موجب تضعیف جامعه قرآنی است و تضعیف جامعه قرآنی نیز موجب تضعیف نظام جمهوری اسلامی است که بر قرآن مبتنی می‌باشد.