غلامحسین عطایی /«اتفاق نظر»، خواسته عموم هرمزگانی ها از نمایندگان خود

 
در آستانه ی برگزاری جلسات رأی اعتماد نمایندگان مجلس شورای اسلامی به وزرای پیشنهادی دولت دوازدهم هستیم. بازار رأی زنی و چانه زنی ها از نمایندگان گرم است. خیلی از نمایندگان استان ها نیز وقت را غنیمت شمرده در بازار گرم پیش آمده به فکر آینده و به دنبال فروش مطاع استان خود هستند. اما نمایندگان استان هرمزگان در این کانون پر جنب و جوش کجای کارند؟ چه طرح و تدبیری اندیشده اند تا از این فرصت گرانبها که متأسفانه عرف شده، حداکثر استفاده را در جهت منافع استانی ببرند؟ آنچه بازتاب بیرون ماجراست ، ظاهراً بی تحرکی و بی انگیزگی در این زمینه به گوش می رسد.
شاید هم هر کدام از نمایندگان محترم به صورت انفرادی، برای خود تلاشی دارند، ولی آنچه افکار عمومی منتظر آن است، تاکنون بازتابی نیافته است.
انتظار افکار عمومی این است تا ۵ نماینده استان در قامتی واحد، در مجلس برای حفظ منافع استان وارد کارزار چانه زنی ها شوند و رای خود را یکی ساخته تا بیشترین تأثیرگذاری را در این راستا داشته باشند.
اگر هر پنج نماینده استان آن طور که خود می گویند، در جهت منافع استانی،علایق سیاسی و شخصی خود را کنار گذارند و تعداد وزرایی که می خواهند به آنها رأی اعتماد دهند، افزایش دهند و با دعوت از آنها بخواهند قول رفع مشکلات استان را در قبال رأیی که دریافت می کنند بدهند، آن وقت مجمع نمایندگان استان بیشترین اثر گذاری را داشته اند.
این رفتار بهترین گزینه ی مورد قبول از نظر افکار عمومی خواهد بود که همواره انتظار دارند نمایندگانشان از زوایای پنهان مجلس بیرون آمده، فعال و مایشاء در عرصه تأثیرگذاری در مسایل اجرایی استان اثرگذار باشند.
تا به آنچه که به نام تفرقه در بین نمایندگان استان بر سر زبان هاست، پایان داده، اثرات اقتصادی، اجتماعی و سیاسی آن را در هرمزگان ببینیم. این خواسته برآورده نمی شود ،مگر با تعیین اهداف تأثیرگذار، مردم انتظار دارند تا حداقل در قبال رأی مثبتی که به وزیری داده می شود، مانند نمایندگان دیگر استان ها، از وزیر مربوطه خواسته شود تا از نیروهای کارآمد استان که بحمدالله کم نیستند، در رده مدیران وزارت خانه مربوطه یا مدیران عالی استان های دیگر استفاده شود.
برآورده شدن بخشی از این خواسته ها که از جمله مطالبات استان است، امکان تأثیرگذاری هرمزگانی ها را در مرکز افزایش خواهد داد. چیزی که همواره از کمبود آن رنج برده ایم . از سویی در رده های عالی و میانی مدیریت استانی نیز از نیروهای کارآمد، پر توان هرمزگانی که آشنا به مسایل استان و مصایب آن هستند، استفاده گردد. مراد از آشنا به مسایل و مصایب این است که در اجرای برنامه ها توانمند باشند، نه مدیرانی ضعیف، ولو هرمزگانی بگمارند که همه افسوس نبود مدیر قبلی را بخورند، این اتفاق در شرایطی امکان پذیر است که نمایندگان استان بر سر منافع استانی با هم به توافق برسند و منافع جناحی و شخصی خود را نادیده بگیرند یا به حداقل برسانند.
در همه حال، اتفاق نظر داشتن و هر کدام از بخشی از منافع خود گذشتن، سر انجام به نفع مردم و استان خواهد بود.
با این پیشنهاد در انتظار هستیم تا پیام های خوشحال کننده ای از مجمع نمایندگان استان به گوش برسد.