برجام” یعنی برنامه جامع اقدام مشترک بین ایران و ۶ کشور قدرتمند جهان. اگر بخواهیم تعریف ساده ای از برجام ارائه دهیم می توان امضای توافقنامه برجام را به مثابه یک عمل جراحی خطرناک دانست. وقتی غده ای بدخیم در بدن وجود داشته باشد انسان برای خلاص شدن از شر آن مجبور است خود را به تیغ جراح بسپارد و رنج و عذاب عمل را تحمل کند تا پزشکان، غده بدخیم را از بدنش خارج کنند.
ممکن است بعد از عمل نیز عوارض و ناراحتی هایی به دنبال داشته باشد ولی به هر حال از شر آن غده خطرناک خلاص خواهد شد. ممکن است عده ای هم جرات رفتن به اتاق عمل نداشته باشند و تا آخر عمر با همان غده بدخیم کنار بیایند. اکنون کشور نیز از شر قطعنامه های ظالمانه خلاص شده است.
گام دوم:
آیا امکان مذاکره نکردن با غربی ها وجود داشت؟
خیر، به هیچ عنوان برای جمهوری اسلامی ایران، امکان مذاکره نکردن با قدرتهای غربی بر سر برنامه هسته ای کشورمان وجود نداشت. زیرا ایران مصمم به استفاده صلح آمیز از دانش هسته ای بود و انرژی هسته ای را حق مسلم خود می دانست، اما جامعه جهانی مانع می شدند. از این رو از سالها قبل، ایران تیم مذاکره کننده تشکیل داد و علی رغم میل باطنی، ناچار بود با دشمنان خود مذاکره کند تا ایران هسته ای را به رسمیت بشناسند. اگر امکان مذاکره نکردن با غربی ها وجود داشت هرگز تیم مذاکره کننده را تشکیل نمی دادیم.
گام سوم:
آیا به سرانجام رساندن برجام، تصمیم نظام بود؟
آری، طولانی شدن مذاکرات با قدرتهای غربی برای جمهوری اسلامی ایران هزینه بر بود و بیش از این برای طرفین امکان نداشت که مذاکرات را بی نتیجه ادامه دهند. غربی ها تصور می کردند که ایران دارد آنها را بازی می دهد که زمان کافی برای ساخت سلاح هسته ای داشته باشد و از این رو فشارها بر روی کشورمان را افزایش می دادند و چون می دیدند فشارهای اقتصادی کارساز نیست، در اندیشه فشار نظامی بودند.
رژیم اشغال گر قدس هم از این فرصت سواستفاده کرده و جامعه جهانی را بر علیه کشورمان به شدت تحریک کرده بود و همه دنیا بی جهت از ایران هراس داشتند و اکثر کشورها با ما قطع رابطه کرده بودند. اینجا بود که نظام تصمیم گرفت برای اثبات حسن نیت خود به این وضعیت خاتمه دهد و در نهایت باید امتیازاتی به طرف های غربی می دادیم و آنها هم امتیازاتی را به ما می دادند که این کشمکش خسته کننده به پایان برسد.
گام چهارم:
آیا برجام خسارتی محض بود یا دستاوردی ارزشمند؟
عده ای مدام بر طبل مخالفت با برجام می کوبند و آنرا خسارتی محض می دانند و دستاوردهای تیم مذاکره کننده کشورمان با قدرتهای غربی را به کام ملت تلخ می کنند. به نظر می رسد این عده منافع جناحی را بر منافع ملی ترجیح می دهند و با آنکه می دانند بسته شدن پرونده هسته ای ما و لغو قطعنامه های ظالمانه بر علیه کشورمان دستاوردهای ارزشمندی است اما هرگز حاضر نیستند حقیقت را برای مردم بیان کنند. ولی مردم ما آگاه تر از آن هستند و مسایل را خوب درک می کنند.
رهبر معظم انقلاب نیز بارها از تیم مذاکره کننده هسته ای کشورمان به خاطر به سرانجام رساندن پرونده هسته ای تشکر و قدردانی کرده و فرموده اند: این آقایون مورد اعتماد ما هستند و بچه های انقلابند. لذا هیچ کس نباید آنها را سازشکار و خائن بنامد.
دکتر روحانی و اعضای دولتش هم هیچگاه نگفته اند از نتیجه مذاکرات و توافقنامه برجام کاملا راضی هستند اما با در نظر گرفتن شرایط موجود و موقعیت جهانی، نسبتاً بد نیست.
گام پنجم:
عدم پایبندی طرفین به برجام چه پیامدهایی در بر خواهد داشت؟
بدعهدی های آمریکا و برخی کشورهای غربی قابل پیش بینی بود و برای ما اهمیت چندانی ندارد. زیرا ایران هسته ای به رسمیت شناخته شده و افکار جامعه جهانی نسبت به فعالیت هسته ای ما تغییر پیدا کرده، ایران هراسی از بین رفته و اسراییل در دنیا منزوی شده است.
اکنون غربی ها چه به آن پایبند باشند و چه آنرا پاره کنند باز هم به ضرر خودشان خواهد بود. شاید برخی مفاد توافقنامه برجام برای ما خوشایند نباشد اما قطعا در دراز مدت به سود ما تمام خواهد شد. آمریکای جنایتکار و برخی قدرتهای غربی شاید گاهی اوقات بیان کنند با این توافقنامه، فعالیتهای هسته ای ایران را محدود کرده ایم اما خودشان هم می دانند که امتیاز بزرگی را به ایران داده اند و دیگر کاری از دستشان بر نمی آید از این رو عصبانی هستند و دوست دارند آنرا بر هم بزنند ولی عدم پایبندی به برجام به انزوای خودشان در بین کشورهای دنیا خواهد انجامید.
گام ششم:
چه کار کنیم که “برجام” برای ما مفید باشد؟
“برجام” یک سند بین المللی است که اکنون در دست ماست. توجه داشته باشیم که خود به خود از “برجام” هیچ کاری ساخته نیست. آیا از سند یک زمین، کاری ساخته است؟ خیر. برای اینکه زمین برای ما سودی داشته باشد باید آنرا حاصلخیز کرد و بر روی آن کشاورزی انجام داد. برای اینکه برجام هم برای ما منفعتی داشته باشد باید آستین ها را بالا بزنیم و تلاش کنیم. نباید دست روی دست بگذاریم و از غربی ها توقع داشته باشیم اکنون برای ما کاری انجام دهند. آنها که همواره در فکر ضربه زدن به ما هستند.
لذا ما برای ساختن کشور، باید بیشتر روی پای خودمان بایستیم و ضمن تکیه بر استعدادهای داخلی، جهت رونق اقتصادی با دنیا نیز تعامل سازنده برقرار کنیم. هر چند هیچ بیگانه ای دلسوز ما نبوده و نخواهد بود ولی نمی توان با همه دنیا قطع رابطه کرد. پس بهتر است اختلافات داخلی را کنار بگذاریم و فقط به سربلندی ایران عزیز بیاندیشیم. جناح چپ و راست هم برای مردم عادی هیچ تفاوتی ندارد. تنها چیزی که برای مردم مهم است این است که کسانی در راس کار قرار بگیرند که صادقانه به مردم خدمت کنند و نارسایی ها و مشکلات جامعه را برطرف سازند. به گونه ای که امنیت و آرامش برقرار و چرخ زندگی مردم به درستی بچرخد.
گام هفتم:
آیا “برجام” تاکنون فوایدی برای ما نداشته است؟
بی تردید بعد از امضای “برجام” تحولات چشمگیری در رونق اقتصادی کشور بوجود آمده، سرمایه گذاری های خارجی و داخلی بیشتر شده، صادرات نفت و گاز ایران افزایش پیدا کرده، تردد کشتی های ما در آبهای بین المللی با پرچم مقدس جمهوری اسلامی انجام می شود و مبادلات ارزی مابین ایران و کشورهای جهان به طور رسمی انجام می پذیرد و دیگر مجبور نیستیم مثل گذشته تحریم ها را دور بزنیم و بجای پول نفت و گاز، کالاهای بنجل و غیر ضرور وارد کنیم که به تولیدات داخلی هم ضربه وارد می شد.
کارخانجات داخلی نیز مواد اولیه مورد نیاز خود از این پس می توانند به راحتی تهیه کرده و مانع بیکاری کارگران شوند. خلاصه اینکه با وجود موانعی که همچنان وجود دارد “برجام” توانسته کشور را از رکود مطلق خارج کند و به امید خدا آینده روشنی را در پیش خواهیم داشت.
