تقدیم به تندیس های استقامت و ایمان

این روزها یادآور دوران حماسه و ایثار بزرگمردانی است که مردانه ایستادند و برای دفاع از ارزشها و ارمانهای انقلاب ذره ای پس نرفتند . این روز را تقدیم می کنیم به آنانی که تندیس ایثار و استقامتند و مدافعین انقلاب و امام ورهبری آنان که جان دادند، دست و پا دادند اما اسلام را به ثمن بخس ندادند.

 روز ۲۶ مرداد ۱۳۶۹ ایران اسلامى شاهد بازگشت آزادگان سرافرازى بود که پس از تحمل سالهاى اسارت خود در اردوگاههاى عراق، پاى به میهن اسلامى گذاشتند و به آغوش خانواده ‏هاى خود بازگشتند.

اسراى سرافراز ایرانى از چند نقطه مرزى با تشریفات وارد کشور شدند و نخستین واکنش آنان، بوسه بر خاک ایران و ریختن اشک شوق بود. زیارت مرقد مطهر حضرت امام خمینى(ره) و هم‏چنین بیعت با جانشین خلف وى حضرت آیت‏الله خامنه ‏اى، از نخستین برنامه‏ ها و اقدامات مشترک آزادگان سرافراز ایرانى بود.

مسأله اسارت طولانى فرزندان این ملت به‏نوبه خود امتحان دیگرى بود که ملت ما با موفقیت آن‏را به انجام رسانده و اسراى ما همانند ملت ایران، از خود آزادمردى نشان دادند و سرانجام با موفقیت و سرافرازى به وطن بازگشتند.

فرزندان میهن به عشق دیدار پیر جماران، روزهاى سخت هجران را به امید وصال سپرى می کردند و هردم به این امید، روزها را لحظه‏شمارى مى‏کردند. آنان در گوشه زندان‏هاى تاریک و وحشتناک دشمن، با پدر پیر خود درددل مى‏کردند

باید گفت آزادگان، گنجینه‏هاى ارزشمندى هستند که در درون آن، فرهنگ انسان‏ساز دوران اسارت نهفته است. ثبت وقایع اسارت، پلى است براى انتقال فرهنگ اسارت از درون اردوگاه‏ها به شهرهاى میهن اسلامى‏مان، ایران. بر حاملان این فرهنگ است که ضمن حفظ آن، چاره‏اى نیز براى ترویج آن بیندیشند. در زمینه بیان این فرهنگ، از سه ابزار خط، تصویر و انتقال به‏صورت سینه به سینه می ‏توان بهره گرفت، امّا مهم این است که بیان فرهنگ اسارت، امرى حیاتى و کارى بس سترگ براى جامعه جوان ماست. بنابراین، نظام اسلامى باید از همه امکانات موجود در این حرکت ارزشى فرهنگى بهره‏بردارى کند، تا اثر مجاهدت و مقاومت وصف‏ناپذیر این رسولان انقلاب، به‏صورت فرهنگ مصوّر و مکتوب و به‏مثابه کلید راه هدایت براى نسل آینده و همه بیداردلان و آزادگان جهان محفوظ بماند.

آزادگان، صبورتر از سنگ صبور و راضى‏ترین کسان به قضاى الهى بودند. اینان سینه‏هایى فراخ‏تر از اقیانوس داشتند که از همه‏جا و همه‏کس بریده و به خدا پیوسته بودند، آزاده نامیده شدند چون از قید نفس و نفسیات رهایى یافته بودند. و امروز یادآور بازگشت غرورآفرین مردان و زنان آزاده‏اى است که پس از تحمل سال‏ها شکنجه و دورى از عزیزان خویش، به وطن بازگشتند و به انتظار میلیون‏ها ایرانى پایان دادند. در این روز، شکیبایى مادران، پدران، همسران و فرزندان این آزادمردان به‏ بار نشست و سال‏هاى نگرانى و شوق دیدار به پایان رسید و وعده الهى تحقق یافت: «و بشر الصابرین»

فروغ مسلم زاده