میراث هرمزگان آنلاین: شاید باورش برای بعضی از والدین سخت باشد اما باید پذیرفت که کودکان بر خلاف تصور رایج پدر و مادرها، استرس را تجربه می‌کنند. بیشتر والدین، دنیای کودک را دنیایی پر از شور و نشاط و بدون هرگونه استرس و نگرانی می دانند و از آن جا که خودشان از فرزندان شان محافظت و مراقبت و نیازهایشان را تامین می کنند، خیلی به عوامل استرس‌زا توجهی ندارند. بعضی از آن ها باورشان نمی شود کودکان هم با مشکلی به نام استرس درگیربشوند اما روان شناسان حوزه کودک نظر دیگری دارند. طبق آخرین تحقیقات، بیشتر از ۲۰ درصد کودکان چهار سال به بالا با این مشکل دست و پنجه نرم می کنند و بی توجهی والدین، باعث حل نشدن این مشکل روانی شان می شود که آینده کودک را با خطراتی روبه رو می کند. در ادامه مبحث، چند نکته درباره علایم و توصیه هایی برای کاهش استرس کودکان مطرح می‌شود.
از کجا بفهمم که کودکم استرس دارد؟
استرس در کودکان کم سن و سال می تواند به صورت مکیدن شست، ناخن جویدن، انگشت در بینی کردن، شب ادراری و… باشد اما در کودکان بزرگ تر می تواند به شکل پرخاشگری، بدزبانی، اذیت کردن دیگران، کابوس دیدن، دروغ گفتن، بی نظمی، نداشتن اعتماد به دیگران و… خود را نشان دهد.با توجه به اهمیت این موضوع، این سوال پیش می آید که چگونه می توان به کاهش اضطراب و استرس کودک کمک کرد؟
درباره ترس هایش با او صحبت کنید
وقتی می ترسیم از مواجهه با عوامل ترس خود اجتناب می کنیم، در صورتی که اجتناب از این شرایط، استرس انسان را افزایش می دهد. در عوض اگر کودک در مواجهه با ترس خود قرار گیرد، یاد خواهد گرفت در طول زمان به طور طبیعی استرس خود را کاهش دهد. بدن نمی تواند برای مدت زمان بسیار طولانی مضطرب بماند، بنابراین سیستمی برای کاهش استرس در این شرایط وجود دارد که بدن را آرام می کند.
حواس‌تان باشد که مثبت نگر شود
یکی دیگر از عوامل استرسی شدن کودکان، دید منفی آن ها به زندگی است. اگر شما مثبت نگر باشید، فرزند شما هم چنین خواهد شد. به او بگویید باید در انتظار اتفاق های مثبت زندگی باشد تا با خیال آسوده تری به رشد استعدادهایش بپردازد. به قول معروف، جلوی کودکان به صورت همیشگی فال بد نزنید که تو نمی توانی و نمی شود و … .
به او اطمینان بدهید که لازم نیست بهترین باشد
بسیاری از ما فکر می کنیم لازم است فرزندان ما در زمینه های ورزشی، مدرسه و عملکردهای مختلف همواره موفق باشند اما گاهی اوقات فراموش می کنیم بچه ها باید کودکی کنند. عملکرد فرد در مدرسه را نمرات تعیین می کنند نه لذت بردن از یادگیری. مهم است که فرزندتان را به تلاش بیشتر تشویق کنید اما به همان اندازه مهم است که اشتباهات و نواقص وی را بپذیرید و درک کنید. کودک تان باید بداند هر انسانی در بعضی حوزه ها ضعیف است. استرس در کودکانی که احساس می کنند باید در همه حوزه ها بهترین باشند، خسته کننده و ناامید کننده است.
کاهش استرس کودکان با ۸ توصیه ساده
خودتان استرسی نباشید
کودکان به والدین خود نگاه می کنند تا بدانند چه واکنشی در هر موقعیتی باید داشته باشند. همه ما تا به حال با این صحنه مواجه شده ایم که کودکی در حال دویدن زمین می خورد. اولین حرکت او این است که به والدینش نگاه کند و اگر آن ها را نگران ببیند، گریه می کند به این دلیل که کودک ناخودآگاه برای نحوه برخورد در هر موقعیتی، از والدین راهنمایی می گیرد. کودکان در تمام سنین پیرو احساسات والدین خود هستند. اگر شما مضطرب هستید، فرزند شما مضطرب می شود. بنابراین وقتی می خواهید اضطراب کودک خود را کاهش دهید، باید اضطراب خود را مدیریت کنید.
بپرسید که چرا استرسی می شود؟
اگر فرزندتان به شما می گوید که نگرانی یا ترسی دارد، نگویید: «نه تو نباید بترسی» یا «تو مشکلی نداری که بترسی» . این به فرزند شما کمک نمی کند. در عوض، این احتمال وجود دارد فرزند شما به این باور برسد که شما اصلا به او اهمیت نمی دهید یا او را درک نمی کنید. به جای این جملات، تجربیات فرزندتان را با گفتن این که «به نظر می آید ترسیده باشی، چه چیزی تو را نگران کرده؟» درک کنید و سپس بحث و گفت‌و‌گو درباره احساسات و ترس فرزندتان را ادامه دهید.
اعتماد به نفس‌اش را بالا ببرید
کودکان تحت شرایط تنش‌زا ممکن است در افکار منفی و انتقاد از خود گم شوند یعنی بر نیمه خالی لیوان و نگرانی درباره وقایع آینده تمرکز کنند. هرچه بیشتر بتوانید بر ویژگی های مثبت فرزندتان و نقاط قوت وی تاکید کنید، بیشتر آن را به فرزندتان یادآوری می کنید که با تلاش به خواسته هایش در آینده خواهد رسید. تعریف و تمجید از کودک اگر واقع بینانه و بر اساس نقاط قوتش باشد، تاثیر زیادی در افزایش اعتماد به نفس و کاهش استرس او خواهد داشت.
سرگرمی برایش ایجاد کنید
کودکان به آرامش نیاز دارند. متأسفانه گاهی اوقات حتی فعالیت های سرگرم کننده مانند ورزش، بیش از آن که سرگرم کننده باشد، بر موفق یا موفق نشدن در آن تاکید می شود و والدین از فرزند خود می خواهند برای کسب موفقیت در آن تلاش کند. شما باید در طول هفته فعالیت هایی را که برای فرزند شما فقط جنبه سرگرمی دارد، تدارک ببینید. این ممکن است شامل برنامه ریزی روزانه برای کودک شما باشد که با اسباب بازی یا بدون آن بازی کند، یک ورزش (بدون آن که رقابتی باشد) انجام دهد یا نقاشی کند.
از پاداش دادن به موقع غافل نشوید
هر زمان که کار درستی انجام می دهد، وی را با ستایش، در آغوش گرفتن یا حتی هدیه دادن چیزهای کوچک مانند یک برچسب یا برخورد محبت آمیز پاداش دهید. این روش، دادن رشوه نیست بلکه انگیزه ای برای فرزندتان است تا خود را در موقعیت های مختلف قرار دهد و بیشتر به فکرانجام کارهای درست باشد. اگر رفتارهای توام با پاداش داشته باشید، فرزند شما فعال تر خواهد شد.
