میراث جرون:ساکنان این محلات از نمایندگان خود درشورای شهرمی خواهند بیایند واز نزدیک وضعیت زندگی مردم راببیند وآنگاه درجلسات شورای شهرمصوباتی رابرای بهبود وضعیت محلات داشته باشند.
“آقای شهردار به محله های محروم هم توجه کنید”.
“آقای شهردار ماکودکان کوچه شهید عیسی کریمی ،کوچه تمیز می خواهیم”.
این خواسته های کودکانه کودکان کوچه شهید عیسی کریمی( شاهد۲۵) محله ۲۰متری شاهدکمربندی بندرعباس می باشد که روز شنبه که برای تهیه گزارش به آنجارفته بودیم ،روی تکه های کارتن نوشته بودند ونشانم می دادند که در عمق آن ،حرف ها نهفته است که می توان کتاب ها نوشت ودهها گزارش روزنامه ای.آنها نیزمانند پدرومادرشان از وضعیت کوچه ناراضی بودند.کوچه ای که فاضلاب درآن روان بود و گودالی دروسط کوچه بود که بارها خودروی ساکنان ومیهمانان درآن افتاده و آسیب دیده بود. والدین کودکان خودشان مجبورند کوچه وجوی فاضلاب را با آب وجارو تمیز کنند وشستشو دهند.پیگیری هایشان از طریق شهرداری وشورای شهر وجمع آوری چندباره استشهادنامه ساکنان برای رفع مشکلات محله وتقدیم آن به شهردار وشورا هم اثرگذارنبوده است.
کودکان هم گاهی فاضلاب های روان هم بازیشان می شود.فاضلاب هایی که بویش تاخانه ها هم می آید.
حکایت فاضلاب ها همچنان باقی است
حکایت فاضلاب های روان وراکد در این محله ومحلات دیگر مانند آیت ا… غفاری بندرعباس وجود دارد.مدتی قبل که برای تهیه گزارش به محله آیت ا… غفاری بندرعباس رفته بودم، در یکی از کوچه های شرقی خیابان جدیدی که احداث شده وبه بلوار جمهوری اسلامی وصل شده است ودقیقا پشت سوپرمارکت محله ،فاضلاب های راکد مانده بود که بوی مشمئزکننده آن تا چندین متر آن طرفتر به مشام می رسید و دیوارها و اتاق های چندین خانه بخاطر این فاضلاب های راکد شوره زارشده بود و قابل سکونت نبود.پشت دیوار هم کودکان فوتبال بازی می کردند و این فاضلاب از میان زمین شان درچندین نقطه عبور می کرد که کودکان ونوجوانان محله هم مانند بزرگترها خواستار چاره اندیشی برای این فاضلاب هابودند که معتادان دور آن نشسته ودر حال تزریق و استعمال مواد مخدر بودند.
کودکان این محله وخانواده هایشان از سرنگ های خون آلود معتادان ایدزی وهپاتیتی و… درامان نیستند .کوچه ها هم بوی مواد مخدری می دهند که معتادان میهمان ومیزبان در محله استعمال می کنند وساکنان عاصی شده اند از وضعیت موجود وبارها از ماخواسته اند که بنویسیم مسئولان این معتادن وموادفروشان را جمع کنند وما نوشته ایم وگویا گوش شنوا وچشم بینایی تاکنون وجود نداشته است.
کوچه های تنگ وتاریک
کوچه های تاریک وبدون روشنایی هم حامی معتادان وبزهکاران هستند ومسئولان هم گویاتصمیم ندارند به کوچه ها روشنایی ببخشند.کوچه هایی که اگر روشن باشند،خلاف کمتری درآنها رخ می دهد.کوچه هایی که بایستی بازگشایی وبرخی تبدیل به خیابان شوند وعزم جمعی دستگاه های مختلف را می طلبد که تاکنون چنین عزمی دربین مسئولان مشاهده نشده واقدامی عملی واساسی را ساکنان شاهد نبوده اند.
کودکان محله نخل پیرمرد بندرعباس هم که سنگ پرانی وبازی در فاضلاب های روان تفریحشان شده است وبارها از مسئولان خواسته اند که تعدادی وسایل ورزشی را درکنار مسجدحضرت حمزه ( ع) وکناردیوار مدرسه بگذارند وپارکی در محله برایشان بسازند که تاکنون محقق نشده است.
زمین های ورزشی محلاتی مانند آیت ا… غفاری، شمال شیرسوم و… هم در سال گذشته تخریب می شوند و وعده بازسازی می دهند ،اما مانند زمین ورزشی “انتظار “شمال درخت سبز بی سرانجام می مانند وکودکان ،نوجوانان وجوانان بلاتکلیف می مانند. آنها می گویند یکی از نمایندگان سابق مجلس به محلات می آمد و وعده بهبود فضاهای ورزشی و… را می داد، اما محقق نشد.
کودکان ونوجوانان وجوانان در محلات حاشیه ای و بافت های فرسوده از مسئولان کوچه های تمیز،بدون معتاد وسرنگ وفاضلاب،روشن وبدون خاموشی ومعتادان و… راطلب می کنند.همانطور که پدر ومادرانشان می گویند آنها نیز دوست دارند در محیطی تمیز وزیبا ودارای پارک و اماکن ورزشی وتفریحی ،بدون فاضلاب روان ومعتادان درحال استعمال موادمخدر سنتی وصنعتی ،کوچه های پراز سرنگ های خونی آلوده،کوچه های بدون فاضلاب های روان وراکد وچاله وگودال های بزرگ و کوچک و… زندگی کنند.
کودکان و والدین شان از مسئولان می خواهند که دیده وشنیده شوند.فریادشان به گوش مسئولان برسد وبرای رفع مشکلاتشان اقدام کنند.ساکنان این محلات از نمایندگان خود درشورای شهرمی خواهند بیایند واز نزدیک وضعیت زندگی مردم راببیند وآنگاه درجلسات شورای شهرمصوباتی رابرای بهبود وضعیت محلات داشته باشند.از سازمان های مختلف نظیر شهرداری، آب،برق،نیروی انتظامی، بهزیستی، کمیته امداد،آموزش وپرورش،فنی وحرفه ای و… بخواهند که باهمکاری همدیگر برای بهبود وضعیت این مناطق اقدام کنند.زیرابطوریقین یک دستگاه به تنهایی نمی تواند اقدام اساسی در این مناطق انجام دهد.
اگردر محلات خیابان کشی ولاین بندی شوند و روشنایی کوچه ها ومعابرتامین شوند، خودروهای امدادرسان نیز راحت ترمی توانند در این محلات خدمات دهی کنند.معتادان،موادومشروب فروشان راشناسایی و جمع آوری می شوند.اگر اماکن تفریحی، فرهنگی،ورزشی و… در محلات باشد، کودکان، نوجوانان ،جوانان وحتی خانواده ها وقت شان را دراین اماکن غنی سازی می کنند.چرا دانش آموزان در این مناطق حتی از کلاس،آزمایشگاه ونمازخانه خنک ومحیط آموزشی مفرح نباید برخوردار باشند که بر روحیه دانش آموزان و معلمان و مدیران هم اثرات ناخوشایند داشته باشد؟ وقتیکه با دانش آموزان و والدینشان صحبت می کنیم،آنها هم از وضعیت این مدارس رضایت چندانی ندارند.مدارسی که دیوارهایشان رنگ ورورفته و صندلی هایش چندان وضعیت مناسبی ندارند وکلاس ها گرم وامکانات آموزشی چندانی ندارند و چشم انتظار مشارکت والدین دانش آموزان هستند.دانش آموزانی که والدینشان دربیشتر اوقات برای تامین مخارج زندگی درمانده شده اند وهمین موضوع باعث ترک تحصیلی برخی از دانش آموزان و دانشجویان ساکن در این محلات شده اند.حال چطور می توان انتظار مشارکت والدین را داشت؟
حاشیه نشینان راببینید
کودکان ونوجوانان محلات حاشیه ای می خواهند که به محلات محروم رسیدگی شود.آنها خواستار رفع تبعیض وبی عدالتی در ارائه خدمات هستند.آنها کوچه های تمیز وبدون فاضلاب می خواهند. آنها کوچه هایی می خواهند که وقتی برای رفتن به مدرسه از آنجاعبور می کنند، مجبور نباشند ازبین زنان و مردان معتادی عبور کنند که درحال استعمال وتزریق هستند.آنها می خواهند درمحیطی زندگی کنند که صبح هاباآرامش بیدار شوند ونشنوند که دیشب سارقان آمده اند و وسایل زندگی و داخل خودروی پدرشان را دزدیده باشند. آنها می خواهند در محیطی زندگی کنند که پارک و زمین ورزشی و اماکن فرهنگی وآموزشی در کنارشان باشند.آنها می خواهند که به دلیل فقر از ورزش در اماکن ورزشی محله شان محروم نباشند. آنها هم دوست دارند از بهترین امکانات در محیط زندگی شان بهره مند شوند.آنها از مسئولان ،دیده وشنیده شدن را طلب می کنند وبس.
گروه گزارش :علی زارعی
